You Don't Know Me

Ay leche! Ang kantang 'to ay para sa mga lalaki sa buhay ko na wala naman talaga sa buhay ko. Para kay Linus, na di na sumulat pagkatapos kong ipagtapat na may dalawa na akong anak. Para kay Jimboy, na "may moments" sana kami pero nakuha ng iba. Para kay Jay, at kay Bordz, parehong nagpapa-cute pero di naman magawang yayain ako ng tuluyan na lumabas man lang (aba, alangan naman ke-babae kong tao, ako pa ang magtatanong). Para kay Dennis, na nagawa ko ngang tanungin, pero di naman ako tinanggap ng tuluyan. Siguro, higit sa lahat, para ito kay Tolits, na kung naging matinong lalaki sana ay hindi ako magkaka-ugaga ng ganito.
Hindi ko lubos maisip kung ano pa. Hindi ko alam kung nahihiya lang sila sa akin. O di kaya, napapatigil lang sa sitwasyon ko. Hindi ko naman hiniling na magka-relasyon, may makausap lang at makilala sana. At kung napapaisip kayo kung bakit ang daming pangngalan ang nabanggit ko, hindi talaga madami. Isang malakang kawalan nga eh. Pero nasa kanila talaga ang malaking kawalan at di man lang nila ako nakilala ng lubusan. Kahit isang sayaw lang.

"You give your hand to me
& Then you said hello
I can hardly speak
My heart is beating so
And anyone can tell
You think you know me well
But you don't know me

No, you don't know the one
Who dreams of you at night
And longs to kiss your lips
And longs to hold you tight
Oh I'm just a friend
That's all I've ever been
'Cause you don't know me

I never knew The art of making love
Though my heart aches With love for you
Afraid and shy I've let my chance to go by
The chance that you might Love me, too

You give your hand to me
And then you say good-bye
I watch you walk away Beside the lucky girl
You'll never never know The one who loves you so
Well, you don't know me".